گلچینی از شعر فروغ فرخزاد

                                                    

            

سخنی با خدا

آفریدی خود تو این شیطان ملعون را

عاصیش کردی و اورا سوی ما را ندی

 این تو بودی ، این تو بودی ،کز یکی شعله

دیوی اینسان ساختی ، در راه بنشاندی

 مهلتش دادی که تا د نیا به جا باشد

 باسر انگشتان شومش آتش افروزد

لذتی وحشی شود در بستری خاموش

بوسه گردد برلبانی کز عطش سوزد

هرچه زیبا بود ، بیرحمانه بخشیدیش

 شعر شد ، فریاد شد ، عشق و جوانی شد

عطر گلها شد ، به روی دشت ها پاشید

 رنگ دنیا شد ، فریب زندگانی شد

 موج شد بردامن مواج رقاصان

 آتش می شد درون خم بجوش آمد

 آنچنان در جان میخواران خروش افکند

عکس ساقی شد به جام واژگون افتاد

 نغمه شد ، در پنجه چنگی به خود پیچید

 لرزه شد بر سینه های سیمگون افتاد

وای از این بازی ، از این بازی درد آلود

 از چه ما را اینچنین بازیچه می سازی ؟

 رشته تسبیح و در دست تو می چرخیم

گرم می چرخا نی وبیهوده می تازی

 چشم ما تا در دو چشم زندگی افتاد

 با خطا این لفظ مبهم آشنا گشتیم

 تو خطا را آفریدی او به خود جنبید

تاخت بر ما عاقبت نفس خطا گشتیم