زاهدا من که خراباتی و مستم به تو چه     ساغر و باده بود بر سر دستم به تو چه

تو به محراب نشستی احدی گفت چرا ؟    من که در گوشه ی میخانه نشستم به تو چه

آتش دوزخ اگر بر سر ما می ریزند     تو که خشکی چه به من - من که تر هستم به توچه